Bu fotoğrafları, belki anlamışsınızdır, arabada giderken çektim. Durup çekecek zamanımız yoktu. Meke Gölü’nde bayağı oyalanmıştık çünkü.

Önümüzde; ağaca hasret, uçsuz bucaksız topraklar… Hasan Dağı, bozkırın ortasında belirivermiş güzel bir gelin sanki… Gözünü alamıyor insan; akşam güneşinde öylesine gerçeküstü bir görüntü ki.

Evet, buraları göz alabildiğine bozkır, bozkır olmasına, ama… burada herkese yetecek kadar “Hasan Dağı” var… Yöre insanının gözü şu büyülü manzaraya ne denli alışıktır ve ne çok seviyordur; uzaktayken ne çok arıyordur onu, kim bilir…

Karacaoğlan’ın bu şiirinin tamamı yedi kıta… Ne güzel dile getirmiş değil mi, dağına olan sevgisini…

Güzel bir yazı salık vereceğim bir de… Ali Kılınçsoy‘un güzel Türkçesiyle Hasan Dağı:

http://www.ulukisla.net/dokuman/hasandag.htm

•